Juillard

Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1948 και από μικρός καταβρόχθιζε τον Τεντέν.
Η ανάγνωση των Herge, Martin, Jacobs, Bob de Moor τον κάνουν οπαδό της “Απλής γραμμής”.Η ιστορία της έκτης τάξης θα γίνει το δεξί του χέρι, κυρίως τα κεφάλαια που αφορούν την Αρχαιότητα. Ακόμα δεν το ήξερε, αλλά η αγάπη του για την “Απλή γραμμή” και την ιστορία, θα τον κάνουν ένα μοντέρνο δημιουργό που δεν ξεχνά όμως τα μαθήματα του παρελθόντος. Οταν μπήκε στη σχολή Art Deco του Παρισιού, συνάντησε τον Martin Veyron και τον Jean-Claude Denis. To 1974 κάνει αρχή στο “Formule 1” με ένα γουέστερν σε σενάριο Claude Verrien. O τελευταίος του γράφει το «Aventures chevaleresques de Behemond de Saint-Gilles».

To ταλέντο του έχει ήδη αρχίσει να δίνει ελπίδες σε πολλούς δημιουργούς και το 1978 σχεδιάζει το «Les Cathares» πριν ξεκινήσει μια αποδοτική παραγωγή με τον Patrick Cothias δημοσιεύοντας το «Masquerouge» για το «Pif Gadget». To 1982 δημοσιεύει για τον ίδιο σεναριογράφο, τις πρώτες σελίδες για το «Sept vies de l’ Εpervier» που τον κατατάσσουν αμέσως στους των κλασσικούς του σύγχρονου κόμικς.Oπως έγινε με τον Martin παλαιότερα –
με τον οποίο θα κάνει τρία άλμπουμ της σειράς «Αrno» – ο Juillard δημιούργησε ένα δικό του κοινό γύρω από τα ιστορικά κόμικς.

Παρότι υπήρχαν πολλοί σ΄αυτόν τον τομέα, αυτός έμεινε σεμνός και κοιτούσε μόνο τη δουλειά του χωρίς να κάνει πολεμική σε κανέναν.Για το «Α Suivre», δημοσιεύει το » Cahier Bleu» το οποίο θα του δώσει το βραβείο στο φεστιβάλ της Angouleme το 1995 και το Grand Prix d’ Angouleme τον επόμενο χρόνο.To «Sept vies de l’ Epervier» θα ολοκληρωθεί σε επτά συνέχειες για τις εκδόσεις Glenat. Ηδη όμως η σκιά των «Μπλέικ και Μόρτιμερ» τον πλησιάζει όλο και περισσότερο αφού από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 είχε κληθεί για να σκιτσάρει τον δεύτερο τόμο για το «Οι τρεις φόρμουλες του καθηγητή Σάτο».Αλλά δεν ένιωθε ακόμα έτοιμος για να αντιμετωπίσει την πρόκληση, άλλωστε το καθαυτό στυλ του Jacobs δεν ήταν αυτό που ήθελε. Το 1998 δημιουργεί για την Dargaud μαζί με τον Didier Convard, τη συλλογή «Le Dernier Chapitre», που περιείχε την τελευταία ιστορία των πιό σημαντικών ηρώων κόμικς.

Ενα από αυτά τα κεφάλαια ήταν αφιερωμένο στους “Μπλέικ και Μόρτιμερ”.
Η ώρα της αλήθειας φθάνει τελικά όταν το 2000 σχεδιάζει τη «Συνομωσία Βορονόφ» και το 2003 τις «Σαρκοφάγους της 6ης ηπείρου».

***