Ο Ντόλης δεν απαντάει πια !!!
Απαράδεκτο για τους φιλίππους και τους ζωόφιλους. Ιεροσυλία για τους φανατικούς φίλους του μοναχικού κάουμπόυ και τους πουρίστες του κόμιξ. Επέμβαση σε μια θρυλική εποποιία του Ουέστ, μετά από 70 χρόνια δημιουργίας και με εκατομμύρια φίλους απανταχού της υφηλίου δεν επιτρέπονται! Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παρωδεί τις περιπέτειες του Λούκυ Λουκ! Κι όμως αυτές οι περιπέτειες δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια παρωδία των θρύλων του Ουέστ, όπως μας έχουν μεταφερθεί εδώ και τουλάχιστον 150 χρόνια, από μυθιστορήματα, φυλλάδες και κυρίως από τους μεγάλους δημιουργούς του κινηματογράφου του 20ού αιώνα. Παρωδία της παρωδίας λοιπόν. Οταν ο στόχος είναι εμφανής γιατί όχι; Ετσι κι αλλιώς σατιρίζονται και παρωδούνται κορυφαία έργα της ανθρώπινης δημιουργίας και φυσικά όλα τα επίκαιρα γεγονότα και προσωπικότητες, ασχέτως της ουσιαστικής ή μη προσφοράς τους. Εθισμένοι στις υπερβολικές δήθεν σοβαρές οπτικοακουστικές τηλεοπτικές αναφορές και χολλυγουντιανές αναπαραστάσεις που στην ουσία διαστρεβλώνουν και παρωδούν τελικά έργα, καταστάσεις, γεγονότα, πρόσωπα, αντιδρούμε και απορρίπτουμε με βδελυγμία τις χιουμοριστικές και διασκεδαστικές επεμβάσεις σε κωμικές, κατ’ ουσίαν, δημιουργίες. Προφανώς πολλοί χιουμορίστες δεν σηκώνουν σχόλια και αστεία για το ίδιο τους το χιούμορ. Μπα;
Ας το δούμε από άλλη σκοπιά. Η παρωδία δημιουργεί κι αυτή ένα μοναδικό και αυθύπαρκτο έργο. Οι αναφορές στο πρωτότυπο απαραίτητες, λιγότερο ή περισσότερο επιτυχημένες. Και τελικά αυτό που θα μείνει θα είναι η ευχαρίστηση ή μη, της παρακολούθησής της. Επί του προκειμένου, αν τελικά ο αναγνώστης θα διασκεδάσει με την ιστορία το ίδιο, ή σχεδόν το ίδιο, όπως και με μια πρωτότυπη ιστορία του Λούκυ Λουκ. Ο Bouzart με έξυπνα γκαγκ (ανακαλύψτε τα!), ανατροπές στα συνηθισμένα (ανακαλύψτε τις!), αναφορές σε γνωστές καταστάσεις (βρείτε τις!) και ένα τελείως διαφορετικό σχέδιο, ασυνήθιστο μεν για τους λάτρεις του Λούκυ Λουκ, ταιριαστό όμως για τον 21ο αιώνα, προσπαθεί (και μάλλον επιτυγχάνει) να δώσει στην εικόνα του ήρωα μια φρέσκια διαφορετική πνοή.
Πριν το εγχείρημα του “διαφορετικού” Λούκυ Λουκ ο, γεννημένος το 1968, Guillaume Bouzart έχει ήδη μια επιτυχημένη πορεία στα κόμιξ και την γελοιογραφία. Εχει συνεργαστεί και δημοσιεύσει σε πολλά περιοδικά (Psikopat, Fluide Glacial) και στην γνωστή πολιτικο-σατιρικο-αποκαλυπτική εβδομαδιαία εφημερίδα Le Canard Enchaine. Μαθημένος σε ένα απλό και γρήγορο σχέδιο, δυσκολεύτηκε, όπως αποκαλύπτει ο ίδιος, στο σχέδιο των αλόγων και γενικά των ζώων καθώς και του κεντρικού ήρωα. Μικρό αφιέρωμα στους Monty Pythons λέει ο ίδιος. Και όχι αφιέρωμα στον Λούκυ Λουκ; Ας δούμε τι λέει ο ίδιος:
“Ενα αφιέρωμα στον Λούκυ Λουκ; Δεν θα το έλεγα. Δεν είναι ούτε μια παρωδία: δεν χλευάζω τους χαρακτήρες. Προσαρμόστηκα στον κόσμο του Λούκυ Λουκ και σε όλες τις ισχυρές εικόνες του: τους Ντάλτον, στην σκιά του Λούκυ Λουκ, στο άλογο… Ηθελα να χρησιμοποιήσω αυτόν τον πλούτο που μας άφησαν ο Goscinny και ο Morris. Είναι σαν να μου έδωσαν ένα γλυκό. Δεν θέλω να αφήσω ούτε ψίχουλο. Επιθυμούσα να διασκεδάσω.”
“Σε αυτό το άλμπουμ υπάρχει μια βιασύνη, μια πλευρά πολύ θεατρική. Είναι κάπως ό τρόπος που δουλεύω. Δουλεύω κάθε σκηνή ξεχωριστά. Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει γιατί δουλεύω πολύ για τον τύπο. Φτιάχνω πολλές σύντομες ιστορίες για το Spirou και το Fluide Glacial. Αυτό μεταφέρεται στο άλμπουμ. Είναι σαν ένα “Ο Λούκυ Λουκ ειδωμένος από τον…”, προδιαγραφές δεν τέθηκαν στην πραγματικότητα. Ομως δεν μπορεί κανείς να κάνει ότι θέλει με τον χαρακτήρα. Δεν πρέπει ούτε να τον αποσυνθέσει, ούτε να τον κομματιάσει, ούτε να τον εξευτελίσει. Δεν είναι αυτός ο σκοπός. Ομως οι κώδικες είναι πολύ ισχυροί και είναι πολύ ενδιαφέρον να μπορέσει κανείς να παίξει με αυτούς με συμπαθητικό τρόπο. Γιατί αγαπώ αυτόν τον χαρακτήρα.
Τα καινούργια ρούχα του Λούκυ Λουκ που παρουσιάζω, είναι ένας τρόπος να παίξω με τους κώδικες. Ο Λούκυ Λουκ είναι σχεδόν ένα σήμα. Φοράει ένα κίτρινο πουκάμισο και ένα κόκκινο φουλάρι. Σαν εικόνα είναι πολύ δυνατή. Είναι κάπως όπως ο Αστερίξ και ο Οβελίξ: πριν ακόμη δει τους χαρακτήρες τα απλά τους ρούχα επιτρέπουν να φανεί ότι οι χαρακτήρες βρίσκονται εκεί. Τα ρούχα του Λούκυ Λουκ είναι τόσο ισχυρά που αν κανείς τα αντιστρέψει η αλλαγή είναι πλήρης. Δεν αναγνωρίζει κανείς το σήμα, αν και έχει αλλάξει μόνο το πουκάμισό του. Κανείς δεν τον αναγνωρίζει πια, γιατί αυτό που κάνει τον Λούκυ Λουκ δεν είναι, μπορεί να πεί κανείς, παρά ένα πουκάμισο και ένα φουλάρι.” – Αποσπάσματα από συνέντευξη με τον Jerome Lachasse στην BFMTV, 29.01.2017
Και τελικά τι μένει; Νομίζω πως αφήνοντας στην άκρη την κακή προδιάθεση για κάθε αλλαγή, θα μείνει μια έξυπνη και διασκεδαστική παραλλαγή των περιπετειών του ήρωά μας. Μια προτροπή για το μέλλον, που συνεχίζει και όπως δείχνουν τα πράγματα θα συνεχίζει για πολλά χρόνια ακόμη να διασκεδάζει μια ακόμη νεώτερη γενιά αναγνωστών και φίλων. Για τους πιο παλιούς εραστές του μοναχικού κάουμπόυ, επιστροφή στο παρελθόν περασμένων χρόνων, μαζί με όλο τον θίασο, ειδωμένο κάπως αλλιώς . Για άλλους αναμνήσεις και για άλλους προσδοκίες.
“Για εμένα ο Λούκυ Λουκ είναι συνδεδεμένος με μια ανάμνηση των παιδικών μου χρόνων, κυρίως γιατί έπαιρνα δώρο ένα άλμπουμ τα Χριστούγεννα.” –
Απόσπασμα από συνέντευξη με την Anne Douhaire στο Franceinter, 07.02.2017
Γ.Τ
