Με το χάραμα οι δυό Γαλάτες μας στην Πάρμα, μαζύ φυσικά με όλη την υπόλοιπη κομπανία των αγωνιζομένων θα βγούν στον Αιμιλία οδό. Η διαδρομή θα είναι μεγάλη. Στην ιστορία μας θα είναι αρκετά βραχεία. Θα βρεθούν πρίν την δύση του ήλιου στην Φλορέντια (Φλωρεντία) και ακόμη πιο μακριά στην Σένα Ιούλια (Σιένα). Φυσικά με την άδεια των δημιουργών του κόμιξ, γιατί στην πραγματικότητα αυτό ήταν στους αρχαίους τότε χρόνους κάτι πρακτικά αδύνατο. Ανάμεσα στην Πάρμα και την Φλορέντια υψώνονται τα Αππέννινα και λίγοι είναι οι δρόμοι, μέσω των οποίων θα μπορούν να τα διασχίσουν. Η διαδρομη τους επί της Αιμιλίας οδού, μέσω Ρέγκιουμ Λέπιντι (Ρέτζιο Εμίλια) και Μούτινα (Μόντενα) θα τους οδηγήσουν στην Βονόνια (Μπολώνια). Από εκεί θα πρέπει να ακολουθήσουν την Στρατιωτική Φλαμινία Οδό για να διασχίσουν την οροσειρά και να φθάσουν στο Φαίσουλαι (Φιέζολε), σημαντική ετρουσκική πόλη, σύμμαχο των Ρωμαίων από τον 3ο π.Χ. αιώνα, προάστειο σήμερα της Φλωρεντίας.
Από την ομιχλώδη πεδιάδα του Πάδου στα όρη και στα βουνά για να φθάσουν τελικά στην ηλιόλουστη Τοσκάνη, στη Φλορέντια. Πήρε, κατά τον Οβίδιο, το όνομά της από την θεά Φλόρα, την αρχαία ελληνική νύμφη Χλωρίδα, σύζυγου του ανέμου Ζέφυρου. Μύθος βέβαια που όλους τους κατοπινούς αιώνες θα θέλγει ποιητές και ζωγράφους. Ο επιφανής υιός της Φλωρεντίας Sandro Boticcelli θα αποθανατίσει τον μύθο στον πασίγνωστο πίνακά του ¨Η αλληγορία της Ανοιξης¨ (στο Παλάτσο Ufficci).
Η πόλη κατά την παράδοση ιδρύθηκε απο τον Ιούλιο Καίσαρα σαν αποικία λεγεωναρίων, ένα έτος μόνο νωρίτερα από την ιστορία μας. Μάλλον όμως η ίδρυσή της πρέπει να έγινε λίγο αργότερα, το 15 με 30 π.Χ. επί αυτοκρατορίας Αυγούστου. Η ρωμαϊκή περίοδος της πόλης θα αποτελέσει αργότερα και ειδικά κατά την Αναγέννηση τεράστια πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες κάθε είδους και μορφής, σίγουρα όμως εκείνη την εποχή αποκλείεται να παρουσίαζε την εικόνα που ¨τουριστική και πάλι αδεία¨ εμφανίζεται στο κόμιξ. Φεύγοντας από την Φλορέντια θα πάρουν τώρα την Κασσία οδό με προορισμό την άλλη σπουδαία πόλη της Τοσκάνης,
την Σένα Ιουλία (Σιένα).
Στην διαδρομή τους θα συναντήσουν, πάλι παίρνοντας τουριστική άδεια, την πασίγνωστη φλωρεντινή αξιότιμη κυρία Lisa Gherardini, γνωστή σαν Μόνα Λίζα ή Τζιοκόντα, που το πορτραίτο της θα βρεθεί από το 1517 στην Γαλλία και μέχρι σήμερα θα είναι ένα από τα πιό γνωστά και πολυεπισκέψιμα εκθέματα στο Μουσείο του Λούβρου. Ιστορικά συνεπείς όμως θα γευθούν, περνώντας από τους αμπελώνες και τους ειδυλλιακούς λόφους του Κιάντι, το ομώνυμο κρασί, που καλλιεργείται αδιάκοπα στην περιοχή, σύμφωνα και με αττικούς αμφορείς του 4ου π.Χ. αιώνα που έχουν βρεθεί εκεί.
Η Σένα Ιουλία που θα συναντήσουν οι ταξιδιώτες μας, το 58 π.Χ. δεν θα είναι αυτή που απεικονίζει το κόμιξ μας. Πρόκειται για μια μικρή και ασήμαντη ετρουσκική πόλη που δεν είναι καν ρωμαϊκή αποικία, αφού θα ιδρυθεί αργότερα, επί αυτοκρατορίας Αυγούστου. Η κεντρική της πλατεία, θα αρχίσει να διαμορφώνεται τον μεσαίωνα και οι ιππικοί αγώνες του “πάλιο¨ θα ξεκινήσουν και αυτοί τον 13ο αιώνα.
Στην ταβέρνα της Σένα Ιουλία ο Οβελίξ θα έχει την ευκαιρία να δοκιμάσει την φημισμένη κουζίνα της Τοσκάνης καθώς και για πρώτη φορά το άρτυμα του χορηγού, τον γάρο για τον οποίο όλοι μιλούν και που όπως βλέπουμε κρίνεται επιεικώς απαράδεκτος. Ανάπαυση μέχρι την επόμενη διαδρομή προς το Τίμπουρ (Τίβολι)αύριο το πρωί.
Γ.Τ.