Με το χάραμα αναχώρηση αρχικά για την Ρώμη. Από εκεί όλος ο θίασος θα πάρει την μεγάλη και πολύ παλιά (και φημισμένη) Αππία Οδό. Σχεδιασμένη για να ενώσει το Λάτσιο με τις νέες αποικίες της Ρώμης στην Καμπανία και κυρίως με την Καπύη (Κάπουα), μιά σημαντική ρωμαϊκή αποικία, που έπαιξε κύριο ρόλο κατά την διάρκεια των πολυετών πολέμων ενάντια στους Σαμνίτες.
Η κατασκευή της αποτέλεσε και το υπόδειγμα για την κατασκευή όλων των σημαντικών ρωμαϊκών οδών. Αρχικά έσκαβαν δύο χαντάκια και απομάκρυναν το χώμα ανάμεσά τους. Γέμιζαν το κενό αρχικά με διάφορα πέτρες και άλλα υλικά, στην συνέχεια μικρότερες πέτρες με χαλίκια, και από πάνω χαλίκια που τα πατούσαν καλά. Ακολουθούσε η λιθόστρωση με πλάκες, συνήθως από την ίδια περιοχή. Στο κέντρο ήταν ελαφρά ανυψωμένη, ώστε τα νερά της βροχής να φεύγουν από τις δύο πλευρές της οδού. Η διατήρησή τους μέχρι τις μέρες δείχνει τον εξαιρετικό τρόπο κατασκευής τους.
Προορισμός τους η Νεάπολις (Νάπολι), η σπουδαία μητρόπολη της Μεγάλης Ελλάδας. Η ιστορία της ξεκινάει βαθειά στην προ Χριστού εποχή, πολύ πρίν από τον όγδοο π.Χ. αιώνα, όταν Ιωνες Ευβοείς από την Κύμη, εγκαθιστούν μια βάση στην νήσο Πιθηκούσες (για τους λατίνους Αινάρια, σημερινή Ισκια). Η βάση θα εξελιχθεί σε εμπορικό σταθμό. Το μικρό αυτό νησί κάποια στιγμή δεν θα τους χωράει πιά και γύρω στο 730 π.Χ. θα ιδρύσουν την πρώτη αποικία στην ιταλική χερσόνησο, δίνοντάς της το όνομα της μητρικής τους πόλης Κύμης (Κούμα). Εδώ θα ανθίσει και ο σπόρος των Ευβοέων των Πιθηκουσών.
Θα καλλιεργήσουν την γη κατασκευάζοντας κανάλια για την απάντληση των υδάτων από τα έλη της περιοχής, θα κατασκευάσουν οχυρώσεις και ναούς, θα ιδρύσουν αποικίες όπως η Ζάγκλη (Μεσσίνα) και το Ρήγιο (Ρέτζιο) για τον έλεγχο των θαλάσσιων μεταφορών. Νεοαφιχθέντες άποικοι από την φυλή των Γραικών, θα δώσουν και το όνομα τους σέ όλους που θα ονομάζονται από εδώ καί πέρα Graeci.
Η περιπέτεια της Νεαπόλεως δεν τελειώνει όμως εδώ. Συνέχεια την επόμενη φορά.
Γ.Τ.