Το χρυσό δρεπάνι – Πότε, που, ποιός (α μέρος)

Βρισκόμαστε στο αίσιον έτος 1960.

Το “μεγάλο έθνος” βρίσκεται ανάμεσα στην προσπάθεια οικονομικής σταθεροποίησης και γενικής εξέγερσης των αποικιών της. Εισάγεται το νέο γαλλικό φράγκο, που αντιστοιχεί σε 100 παλαιά και μια σειρά αφρικανικών αποικιών αποκτούν την ανεξαρτησία τους, ενώ ο πόλεμος στην Αλγερία συνεχίζεται αμείωτος. Η καθέλκυση του μεγαλύτερου υπερωκεανίου “France” πραγματοποιείται στο Σαιν-Ναζαίρ και ακολουθεί η δοκιμή της πρώτης γαλλικής ατομικής βόμβας στην Σαχάρα.

Η αρχή της χρονιάς στιγματίζεται με την μεγάλη απώλεια του Albert Camus.

Στους κινηματογράφους προβάλλονται οι μεγάλες επιτυχίες “Ο Ρόκκο και τα αδέλφια του” και “Η Ζαζί στο μετρό”. O Fellini παίρνει τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες για την “Γλυκειά Ζωή”. Στο θέατρο ανεβαίνει ο “Ρινόκερος”. Στα ραδιόφωνα και τα τζουκ μποξ κυριαρχούν “Τα παιδιά του Πειραιά” με την Dalida, ο Bobby Lapointe, η Edith Piaf, o Johnny Hallyday και η Jacqueline Boyer που κερδίζει το βραβείο της Eurovision. Ο Ιταλός ποδηλάτης Gastone Nencini κατακτά την κίτρινη μπλούζα στον “Γύρο της Γαλλίας” και η Ρεμς του Raymond Kopa και του Just Fontaine το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου.

Το περιοδικό Pilote μπαίνει στην δεύτερη χρονιά και με καλή ανταπόκριση από το νεανικό αναγνωστικό κοινό με εβδομαδιαίες πωλήσεις γύρω στις 200.000 αντίτυπα. Ομως από το καλοκαίρι σύννεφα αρχίζουν σκοτεινιάζουν τον οικονομικό ουρανό του. Βασική αιτία οι σχετικά υψηλές αμοιβές των καλλιτεχνών, συγγραφέων και δημοσιογράφων. Στο τέλος του χρόνου όλοι αγωνιούν για την τύχη του. Χρέη έχουν συσσωρευθεί και η έκδοση βρίσκεται στα πρόθυρα της οριστικής διακοπής. Ουδείς αναλαμβάνει το κόστος της συνέχειάς της. Για τρεις εβδομάδες διακόπτει την κυκλοφορία του.

Ματαίως ο καλλιτεχνικός διευθυντής Charlier και o γραμματέας της σύνταξης Goscinny προσπαθούν να βρούν νέα χρηματοδότηση. Ο Albert Uderzo αποχωρεί από την συντακτική ομάδα και ξαφνικά, στις αρχές του επομένου έτους, ο Georges Dargaud, εκδότης της γαλλικής έκδοσης του περιοδικού Tintin, εμφανίζεται σαν από μηχανής θεός, πληρώνει τα χρέη και αναλαμβάνει την ιδιοκτησία του ταλαιπωρημένου περιοδικού, Η σύνταξη του περιοδικού μετακομίζει σε νέα γραφεία και ο Uderzo αποσύρεται στο σπίτι του (και σχεδιαστήριο) στο Μπομπινύ.

Mέσα σε αυτή την ανακατωσούρα στις 11 Αυγούστου στο τεύχος 42, ξεκινά και η δημοσίευση της δεύτερης περιπέτειας του ατρόμητου Γαλάτη Αστερίξ και της συντροφιάς του χωριού των τρελλών, με τον τίτλο “Το χρυσό δρεπάνι”. Ολος ο κόσμος του Αστερίξ δεν έχει δημιουργηθεί ακόμη. Οι χαρακτήρες και ο σχεδιασμός τους θα διαμορφωθούν βαθμιαία. Οι τελευταίες 11 σελίδες της ιστορίας θα σχεδιαστούν σε λανθασμένες διαστάσεις, εξ ου και η διαφορετική σελιδοποίησή τους.

Η ιστορία θα δημοσιευτεί (όπως και το 1ο “Αστερίξ ο Γαλάτης”) σε συνέχειες και θα ολοκληρωθεί στο τεύχος 74 τον Μάρτιο του 1961. Σε άλμπουμ θα κυκλοφορήσει ένα χρόνο αργότερα. Τιράζ: 15.000 αντίτυπα – πωληθέντα 6.000. Στην πίεση των δημιουργών προς τον εκδότη για αύξηση του τιράζ και μεγαλύτερη αμοιβή, ο Georges Dargaud θα απαντήσει πως ας φτάσουν πρώτα τις 30.000 αντίτυπα και μετά βλέπουμε.

Οι 3 του Pilote: Uderzo, Charlier και Goscinny. – O Uderzo σχεδιάζει στο Μπομπινύ

Γ.Τ.